Μια φράση που όλοι οι γονείς θα ακούσουμε κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, από τους μικρότερους ή τους μεγαλύτερους εφήβους μας. Μια φράση που ενδεχομένως να μας προκαλέσει ανασφάλεια, αγωνία, απορία, αναστάτωση και όλα τα σε – α που κρύβουν μέσα τους “αρνητισμό”.
Και όλα αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά, αφού πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση που καλούμαστε πρώτη φορά να αντιμετωπίσουμε, να αξιολογήσουμε και να αποφασίσουμε χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για την έκβασή της ή τουλάχιστον έτσι αρχικά νιώθουμε. Και λέω αρχικά, γιατί το παιδί μας και τον τωρινό έφηβο εμείς τον έχουμε μεγαλώσει και είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε το βαθμό υπευθυνότητας και αυτονομίας που διαθέτει για να μπορέσει να κάνει και αυτό το βήμα προς τη διαφοροποίηση από το οικογενειακό του περιβάλλον.
Συγκεκριμένες οδηγίες και συνταγές ούτε εδώ υπάρχουν. Όλα απορρέουν από τη μοναδική σχέση που έχουμε ήδη αναπτύξει ως γονείς με τον έφηβο γιο ή την κόρη μας, την εμπιστοσύνη και την επικοινωνία που υπάρχουν και αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να πάρουμε αυτή τη σημαντική απόφαση, ειδικά την 1η φορά.
Για να αφήσουμε το έφηβο γιο μας ή την κόρης μας να πάει διακοπές καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε και να απαντήσουμε νωρίτερα τα εξής:
Πόσο υπεύθυνο είναι το παιδί μας; Τι δείγματα έχουμε που υποστηρίζουν το βαθμό υπευθυνότητάς του;
Τι σχέση υπάρχει μεταξύ μας; Υπάρχει εμπιστοσύνη; Κατά πόσο τηρεί τα όσα συμφωνούνται μεταξύ μας;
Κατά πόσο μπορεί να προστατεύει τον εαυτό του, εάν χρειαστεί;
Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί να παρασυρθεί από νέες προκλήσεις και εμπειρίες που δεν του ταιριάζουν;
Ποσό καλά γνωρίζει την παρέα του;
Πόσο καλά γνωρίζουμε εμείς την παρέα του;
Τι θα με έκανε ως γονιό να νιώσω περισσότερο ασφαλή για να απαντήσω θετικά;
Σίγουρα οι παραπάνω απαντήσεις για τον κάθε έναν και για το κάθε ένα από τα παιδιά μας θα είναι διαφορετικές. Είναι σημαντικό ωστόσο οι απαντήσεις που θα πάρουμε από την παραπάνω «αναζήτηση» να μας κάνουν να νιώσουμε ασφαλείς με αυτή την επιλογή έτσι ώστε αυτή την ασφάλεια και εμπιστοσύνη να μεταδώσουμε και στο παιδί μας λέγοντας του μεγάλο ΝΑΙ.
Μπορεί ωστόσο σε κάποια από τα παραπάνω ερωτήματα να μην έχουμε όλες τις απαντήσεις. Σε αυτή την περίπτωση αυτό μπορεί να αποτελέσει την πολύτιμη αφορμή για να το μοιραστούμε με το παιδί μας και μέσα από τη συζήτηση να καταλήξουμε στην όποια κατάλληλη για όλους απόφαση.
Στην περίπτωση που συμφωνήσουμε και αφήσουμε τον έφηβο γιο ή κόρη μας να ακολουθήσει την παρέα τους στις διακοπές, θα βοηθήσει να γνωρίζουμε και κάποιες πρακτικές λεπτομέρειες για τη τοποθεσία, το τόπο διαμονής, το καθημερινό πρόγραμμα και την παρέα του παιδιού μας. Είναι σημαντικό επίσης να ζητήσουμε να υπάρχει μια σταθερή ώρα επικοινωνίας, από εκείνον/εκείνη προς τα εμάς μέσα στην ημέρα. Επίσης βοηθητικό, είναι να έχουμε τα τηλέφωνα των φίλων και των γονέων όλης της παρέας σε περίπτωση που κάτι χρειαστεί.
Για τις μικρότερες ηλικίες, το πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι διακοπές σε ένα σπίτι φίλου ή φίλης. Σε ένα σπίτι όμως που γνωρίζουμε πως οι γονείς συμμερίζονται τις ίδιες αρχές διαπαιδαγώγησης με εμάς.
Σίγουρα οι πρώτες διακοπές μακριά από την οικογένεια είναι ένα μεγάλο στοίχημα για όλα τα μέλη της οικογένειας, για τον έφηβο που θα το βιώσει και για τους γονείς που θα χρειαστεί να το διαχειριστούν με ηρεμία και εμπιστοσύνη. Ένα στοίχημα που διαμορφώσει μια νέα εμπειρία ζωής για όλους. Μία νέα εμπειρία που ακόμα και λάθη και παραλήψεις να γίνουν, όλοι θα "βγούμε" σοφότεροι και θα το αντιμετωπίσουνε ακόμα καλύτερα στις επόμενες διακοπές του παιδιού μας μακριά από την ασφάλεια της οικογένειας.