"Χτυπάει το ξυπνητήρι, το ακούω, πατάω αναβολή.
Άλλη μια δύσκολη μέρα ξεκινάει. Δεν έχω την ενέργεια να τα βγάλω πέρα. Θέλω απλά να μείνω κουκουλωμένη, μην κάνοντας τίποτα, αλλά δεν μπορώ. Έχω τόσα πολλά να κάνω, τόσα πολλά στο μυαλό μου.
Η νέα καθημερινότητα λόγω covid έχει ανατρέψει τα πάντα. Νιώθω σαν πολυεργαλείο μέσα σε λίγα τετραγωνικά χωρίς καμία ανάσα εκτόνωσης, χωρίς χρόνο για μένα. Πάντα πιεζόμουν, τώρα όμως έχει φτάσει στο ζενίθ και δεν αντέχω."
Η νέα πραγματικότητα λόγω του κορωνοϊού έχει κάνει την καθημερινότητά μας ακόμα πιο δύσκολη και απαιτητική. Οι εναλλακτικές μας έχουν περιοριστεί, οι ανάσες χαράς και ανακούφισης επίσης, οι κοινωνικές μας επαφές το ίδιο. Όλοι μέσα στο ίδιο σπίτι, παιδιά, έφηβοι και ενήλικες, όλοι μαζί σε μια πιεστική καθημερινότητα που διαρκεί. Τα προβλήματα και οι συγκρούσεις διογκώνονται και είναι αναμενόμενο γιατί δεν υπάρχει εκτόνωση και εναλλαγή για κανέναν.
Η αξία του λεγομένου προσωπικού χώρου και χρόνου έχει γίνει περισσότερο αντιληπτή και αναγκαία από ποτέ.
Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, η αφιέρωση προσωπικού χρόνου και χώρου μέσα από τη συζήτηση με έναν άνθρωπο που είναι εκεί μόνο για εμάς, για να μας ακούσει με αποδοχή και εν συναίσθηση χωρίς να νιώθουμε πως τον επιβαρύνουμε με τα δικά μας θέματα μπορεί να αποδειχτεί άκρως ανακουφιστική και βοηθητική, γιατί όταν μοιραζόμαστε τα θέματα που μας απασχολούν:
Αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα στις πραγματικές τους διαστάσεις, τη στιγμή που συμβαίνει.
Μπορεί να έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας πως όταν δεν συζητάμε και δεν σκεφτόμαστε αυτά που μας απασχολούν δεν τα μεγαλοποιούμε και απλά μπορεί να τα ξεχάσουμε και να «μας ξεχάσουν». Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, για λίγο. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Γιατί οτιδήποτε μένει άλυτο, επιστρέφει και μας πιέζει. Τις περισσότερες φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε, προκαλώντας μας αρχικά ανησυχία, εκνευρισμό, θυμό και τελικά θλίψη, φτάνοντας έτσι στο σημείο να το διογκώσουμε και μετά να είναι πιο δύσκολο για εμάς να το αντιμετωπίσουμε.
Γνωρίζουμε καλύτερα τον πολυτιμότερο σύμμαχό μας, τον εαυτό μας.
Το να αφιερώνουμε χρόνο σε αυτά που μας απασχολούν, μας οδηγεί σε ένα μεγαλύτερο βαθμό αυτογνωσίας. Αυτή η νέα γνώση για εμάς του ίδιους μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τα άμεσα ζητήματά μας, αλλά και τυχόν μελλοντικά που μπορεί να προκύψουν. Αντιλαμβανόμαστε το πως νιώθουμε, σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε στις καταστάσεις που μας πιέζουν, και μαθαίνουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για εμάς για να τα αντιμετωπίσουμε στο παρόν και στο μέλλον.
Αναγνωρίζουμε τις επιλογές που έχουμε κάθε στιγμή.
Μερικές φορές στις πολυάσχολες ζωές μας δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε και να επεξεργαστούμε τις εναλλακτικές μας. Λειτουργούμε αυτοματοποιημένα και βιαστικά παίρνοντας από τη μια κατάσταση στην άλλη, χωρίς να βλέπουμε τις πραγματικές επιλογές μας και τι είναι αυτό που μας ταιριάζει κάθε φορά καλύτερα. Στη συμβουλευτική υπάρχει αυτός ο χώρος και ο χρόνος για να δούμε με ψυχραιμία και ηρεμία τις πραγματικές μας επιλογές και να επιλέξουμε αυτή που κάθε φορά είναι η καλύτερη δυνατή για εμάς.
Κατανοούμε καλύτερα τους δικούς μας ανθρώπους.
Πολλές φορές ξεκινώντας τη συμβουλευτική και απευθυνόμενοι σε έναν ειδικό ψυχικής υγεία επιδιώκουμε να λύσουμε και να κατανοήσουμε τα δικά μας προβλήματα. Ωστόσο, συμβαίνει συχνά αυτή η διαδικασία της επαφής με τον εαυτό μας να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα και αυτούς που αγαπάμε και νοιαζόμαστε ή και απλά συνεργαζόμαστε. Μέσα από την κατανόηση του δικού μας εαυτού μαθαίνουμε να εκφράζουμε καλυτέρα τις δικές μας ανάγκες και να διαχωρίζουμε τι είναι «δικό μας» και τι του άλλου. Που φτάνει το δικό μας μερίδιο ευθύνης και που του άλλου ανθρώπου δίπλα μας, συντρόφου, συνεργάτη, φίλου, συγγενή, καθώς και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει η δική μας συμπεριφορά στους άλλους. Και έτσι επιλέγουμε τι θέλουμε και τι θα κάνουμε στην πορεία.
«Ακουμπάμε» σε κάποιο άλλον χωρίς να νοιώθουμε πως τον «φορτώνουμε με τα δικά μας».
Λέγεται συχνά πως «οι άνθρωποι αρχίζουν να θεραπεύονται τη στιγμή που αισθάνονται ότι ακούγονται». Αυτό μπορεί να κάνει η συμβουλευτική, γιατί ο Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας έχει εκπαιδευτεί για να μας ακούει πραγματικά, με στόχο να κατανοήσει και νιώσει αυτό που πραγματικά μας δυσκολεύει. Η επαγγελματική του ιδιότητα τον καθιστά ικανό να αφουγκραστεί αυτό που μας απασχολεί με αποδοχή, υπομονή, γνώση, καθαρή ματιά και χωρίς να «φορτώνεται με τα δικά μας» να «φωτίσει» νέες πιο ομαλές διαδρομές για εμάς.
Νιώθουμε πιο δυνατοί συναισθηματικά και σωματικά.
Η σωματική και ψυχική μας υγεία συνδέονται στενά. Όταν αγχωνόμαστε για παράδειγμα, το σώμα μας απελευθερώνει μια ορμόνη που ονομάζεται κορτιζόλη. Παρατεταμένες περίοδοι αυξημένης κορτιζόλης έχουν συνδεθεί με ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας, όπως καρδιακές παθήσεις, μειωμένο ανοσοποιητικό , αύξηση σωματικού βάρους κ.α. . Όλα αυτά τα σωματικά συμπτώματα μπορεί να μας οδηγήσουν σε επισκέψεις σε γιατρούς και στη συχνή λήψη φαρμάκων και βιταμινών. Συχνά ωστόσο τα σωματικά αυτά συμπτώματα προκαλούνται και από παρατεταμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας, που μας προκαλούν έντονες σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία δεν ξέρουμε πως τα διαχειριστούμε και έτσι συσσωρεύονται . Η συμβουλευτική μπορεί να μας βοηθήσει στο να αντιληφθούμε τι ακριβώς μας συμβαίνει και σταδιακά να υιοθετήσουμε πιο υγιείς για εμάς συνήθειες και τρόπους αντιμετώπισης και διαχείρισης των δύσκολων για εμάς συναισθημάτων και σκέψεων.
Bình luận